Sri Sivamahapuranamu-II    Chapters   

అథ తృతీయోధ్యాయః

కార్తికేయుని లీలలు

నారద ఉవాచ |

దేవ దేవ ప్రజానాథ బ్రహ్మన్‌ సృష్టికర ప్రభో | తతః కిమభవత్తాత తద్వదాద్య కృపాం కురు || 1

నారదుడిట్లు పలికెను-

ఓ దేవదేవా! ప్రజాపతీ! బ్రహ్మా! సృష్టిని చేయు ప్రభూ! తరువాత ఏమాయెను? దయయుంచి అచటి విశేషములను ఇపుడు చెప్పుము (1).

బ్రహ్మోవాచ|

తస్మిన్నవసరే తాత విశ్వామిత్రః ప్రతాపవాన్‌ | ప్రేరితో విధినా తత్రా గచ్ఛత్ప్రీతో యదృచ్ఛయా || 2

సదృష్ట్యాలౌకిక ధామ తత్సుతస్య సుతేజసః| అభవత్పూరిత్పూర్ణకామస్తు సుప్రసన్నో ననామ చ|| 3

అకరోత్సునుతిం తస్య సుప్రసన్నేన చేతసా| విధిప్రేరితవాగ్బిశ్చ విశ్వామిత్రః ప్రభావవిత్‌||4

బ్రహ్మ ఇట్లు పలికెను -

కుమార ! ఆ సమయములో ప్రతాపశాలియగు విశ్వామిత్రుడువిధిచోదితుడై అనుకోకుండగా అచటకు ఆనందముతో విచ్చేసెను (2). తేజశ్శాలియగు శివపుత్రుని అలౌకిక ప్రకాశమును గాంచి ఆయన ఆనందముతో నిండిన హృదయము గలవాడై ప్రసన్న చిత్తముతో నమస్కరించెను (3). ఆ బాలుని ప్రభావము నెరింగిన విశ్వామిత్రుడు ప్రసన్నమగు మనస్సు గలవాడై విధిచోదితములగు వాక్కులతో ఆ బాలకుని స్తుతించెను (4).

తతస్సోభూ త్సుతస్తత్ర సుప్రసన్నో మహాతికృత్‌| సుప్రహస్యాద్భుతమహో విశ్వామిత్ర మువాచ హ|| 5

అపుడా బాలకుడు అచట మిక్కిలి ప్రన్నుడై అనేక లీలలను ప్రదర్శించెను. ఏమి అశ్చర్యము! అద్భుతము. ఆ శివసుతుడు బిగ్గరగా నవ్వి విశ్వమిత్రునితో నిట్లనెను (5).

శివసుత ఉవాచ |

శివేచ్ఛయా మహాజ్ఞానిన్నకస్మాత్త్వ మిహాగతః| సంస్కారం కురు మే తాత యథావద్వేద సమ్మితమ్‌|| 6

అద్యారభ్య పురోదాస్త్వం భవ మే ప్రీతమావహాన్‌| భవిష్యసి సదా పూజ్యస్సర్వేషాం నాత్ర సంశయః || 7

శివసుతుడు ఇట్లు పలికెను -

ఓ మహాజ్ఞానీ! నీవు శివుని ఇచ్చచే ఇచటకు అకస్మాత్తుగా విచ్చేసితివి. తండ్రీ! నాకు వేదవిహితమగు సంస్కారమును యథావిధిగా చేయుము (6) ఈ నాటి నుండియూ నీవు నాకు పురోహితుడవై ఆనందమును కలిగించుము. నీవు అందరికీ పూజ్యుడవు కాగలవు. ఈ విషయములో సందేహము లేదు (7).

బ్రహ్మవాచ |

ఇత్యాకర్ణ్య వచస్తస్య సుప్రసన్నో హి గాధిజః | తమువాచానుదాత్తేన సర్వేణ చ సువిస్మితః || 8

బ్రహ్మ ఇట్లు పలికెను -

ఆ బాలకుని మాటలను విని మిక్కిలి అశ్చర్యమును, ప్రసన్నతను పొందిన గాధికుమారుడగు విశ్వామిత్రుడు మెల్లగా ఆ బాలకునితో నిట్లనెను (8).

విశ్వామిత్ర ఉవాచ |

శృణు తాత నవిప్రోహం గాధి క్షత్రియబాలికః| విశ్వామిత్రేతి విఖ్యాతః క్షత్రియో విప్రసేవకః || 9

ఇతి స్వచరితం ఖ్యాతం మాయ తే వర బాలకః | కస్త్వం స్వచరితం విస్మితాయాఖిలం హిమే || 10

విశ్వామిత్రుడిట్లు పలికెను -

కుమారా ! వినుము. నేను విప్రుడని కాను క్షత్రియుని కుమారుడను. నేను విశ్వామిత్రుడని ప్రసిద్ధిగాంచిన క్షత్రియుడను. విప్రులను సేవించువాడను (9) . ఓ శ్రేష్ఠ బాలకా! నేను నీకు నా చరిత్ర నంతనూ చెప్పియుంటిని. నీవెవరివి? నాకాశ్చర్యము కలుగుచున్నది. నాకు నీ చరిత్రను పూర్తిగా చెప్పుము (10).

బ్రహ్మవాచ|

ఇత్యాకర్ణ్య వచస్తస్య తత్స్వ వృత్తం జగద హ | తతశ్చోవాచ సుప్రీత్యా గధిజం తం మహోతికృత్‌|| 11

బ్రహ్మ ఇట్లు పలికెను -

అతని ఈ మాటను విని ఆ బాలుడు తన వృత్తాంతమును చెప్పెను. తరువాత గొప్పలీలలను ప్రదర్శించు ఆ బాలకుడు గాధి కుమారుడగు విశ్వామిత్రుని ఉద్దేశించి ప్రేమతో నిట్లు పలికెను (11).

శివసుత ఉవాచ -

విశ్వామిత్ర వరాన్మే త్వం బ్రహ్మార్షిర్నాత్ర సంశయః | వసిష్ఠాద్యాశ్చ నీత్యం త్యాం ప్రరశంసిష్యన్తి చాదరాత్‌|| 12

అతస్త్వమాజ్ఞయా మే హి సంస్కారం కర్తు మర్హసి| ఇదం సర్వం సుగోప్యం తే కథనీయం న కుత్రచిత్‌ || 13

శివకుమారుడిట్లు పలికెను-

విశ్వామిత్రా! నీవు నా వరముచే బ్రహ్మార్షివైనావు. సంశయించకుము. వసిష్ఠాది మునులు నిన్ను నిత్యము ఆదరముతో కొనియాడ గలరు (12). కావున, నీవు నా ఆజ్ఞచే సంస్కారమును చేయవలెను. ఈ విషయమునంతయునూ నీవు పరమరహస్యముగా నుంచుము. ఎచ్చటనైననూ చెప్పవద్దు (13).

బ్రహ్మోవాచ|

తతోకార్షీత్స సంస్కారం తస్య ప్రీత్యాఖిలం యథా | శివబాలస్య దేవర్షే వేదోక్తవిధినా పరమ్‌ || 14

శివబాలోపి సుప్రీత దివ్య జ్ఞానమదాత్పరమ్‌| విశ్వామిత్రాయ మునయే మహోతికారకః ప్రభుః|| 15

పురోహితం చకారసౌ విశ్వామిత్రం శుచేస్సుతః | తదారభ్య ద్విజవరో నానాలీలా విశారదః || 16

ఇత్థం లీలా కృతా తేన కథితా సా మయా మునే| తల్లీ లామపరాం తాత శృణు ప్రీత్యా వదామ్యహమ్‌|| 17

బ్రహ్మ ఇట్లు పలికెను -

ఓ దేవర్షీ ! అపుడాయన ఆనందముతో ఆ శివసుతునకు వేదోక్త విధానముతో సంస్కారను చేసెను (14).

గొప్పలీలలను ప్రదర్శించే ప్రభువగు ఆ శివసుతుడు ఆనందించి విశ్వామిత్ర మహార్షికి శ్రేష్టమగు దివ్వజ్ఞానము నిచ్చెను(15). ద్విజశ్రేష్ఠుడు, నానా లీలా పండితుడు అగు ఆ అగ్ని పుత్రుడు ఆ నాటి నుండియూ విశ్వామీత్రుని పురోహితునిగా చేసుకొనేను (16).

ఓ మహర్షీ! ఆయన ప్రదర్శించిన ఈ లీలలను నీకు చెప్పితిని. కుమారా! ఆ బాలకుని మరియొక లీలలను చెప్పెదను. ప్రీతితో వినుము(17).

తతస్తం పావకో గత్యా దృష్ట్యాలింగ్య చుచుంబ చ | పుత్రేతి చోక్త్వా తసై#్మ స శస్త్రం శక్తిం దదౌ చ సః || 18

గుహస్తాం శక్తిమాదయ తచ్ఛృంగం చారురోహ హ| తం జఘాన తయా శక్త్యా శృంగో భువి పాపత సః || 19

దశ పద్మమితా వీరా రాక్షసాః పూర్వమాగతాః | తద్వాధార్థం ద్రుతం నష్టా బభూవుస్తత్ప్రహారతః || 20

హాహాకారో మహానాసీచ్చకంపే సాచలా మహీ| త్రైలోక్యం చ సురేశాన స్సదేవ స్తత్ర చాగమత్‌ ||21

తరువాత ఆగ్ని అచటకు వెళ్లి ఆ బాలుని చూచి 'పుత్రా!' అనీ ఆలింగనము చేసుకొని ముద్దిడి శక్తి అనే ఆయుధమును అతనికి ఇచ్చేను (18). గుహుడు ఆ శక్తిని చేత బట్టి పర్వత శిఖరము నెక్కి ఆ శక్తితో కొట్టగా ఆ శిఖరము నేలగూలెను (19). పదికోట్ల వీరులగు రాక్షసులు ముందుగా అతనిని సంహరించిటకై వచ్చిరి. ఆ బాలకుడు శక్తితో కొట్టగా వారు వెంటనే నశించిరి (20). గొప్ప హాహాకారము చెలరేగెను. పర్వతములతో సహా భూమి కంపించెను. ముల్లోకములు వణికిపోయెను. అప్పుడు ఇంద్రుడు దేవతలతో గూడి అచటకు వచ్చెను (21).

దక్షిణ తస్య పార్శ్వే చ వజ్రేణ స జఘాన చ | శాఖనామా తతో జాతః పుమాంశ్చైకో మహాబలః || 22

పునశ్శక్రో జఘూనాశు వామపార్శ్వే హీ తం తదా| వజ్రేణాన్యః పుమాన్‌ జాతో విశాఖాఖ్యోపరో బలీ|| 23

తతస్తద్ధృదయం శక్రో జఘాన పవినా తదా| పరో భూన్నైగ మోపాఖ్యః పుమాంస్తద్వన్మహాబలః || 24

తదా స్కందాది చత్వారో మహావీరా మహాబలాః | ఇంద్రం హంతుం ద్రుతం జగ్ముస్సో యం తచ్ఛరణం య¸° || 25

అతడా బాలునికి కుడి పార్శ్వమునందు వజ్రముతో కొట్టెను. అచట నుండి మహాబలశాలియగు శాఖుడనే పురుషుడొకడు పుట్టెను (22). అపుడు మరల ఇంద్రుడు ఆ బాలుని ఎడమ పార్శ్వమునందు వజ్రముతో కోట్టెను. అపుడు విశాఖుడను పేరు గల మరియొక బలశాలియగు పురుషుడు పుట్టెను (23). అపుడు ఇంద్రుడు వజ్రముతో ఆ బాలుని హృదయముపై కొట్టగా, అదే తీరున మహా బలశాలి నైగముడను పేరు గలవాడు అగు మరియొక పురుషుడు జన్మించెను (24).

అపుడు మహావీరులు, మహాబలులు అగు ఆ స్కందాది నల్గురు పురషులు వెంటనే ఇంద్రుని సంహరించుటకు ఉద్యమించగా, ఇంద్రుడు వారిని శరణు పొందెను (25).

శక్రస్స సామపగణో భయం ప్రాప్య గృహం తతః| య¸° స్వలోకం చకితో న భేదం జ్ఞాతవాన్మునే || 26

స బాలకస్తు తత్రైవ తస్థావానందసంయుతః | పూర్వవన్నిర్భయస్తాత నానాలీలకరః ప్రభుః || 27

తస్మిన్నవసరే తత్ర కృత్తికాశాఖ్యాశ్చ షట్‌ స్త్స్రియః | స్నాతుం సమాగతా బాలం దదృశు స్తం మహా ప్రభుమ్‌ || 28

గ్రహీతుం తం మనశ్చక్రుస్సర్వాస్తాః కృత్తికాస్త్స్రియః | వాదో బబూవ తాసాం తద్గ్రహణచ్ఛా పరో మునే || 29

ఓ మహర్షీ ! ఇంద్రునకు ఆ నల్గురిలో గల భేదము తెలియలేదు. అతడు భయపడి దేవతాగణములతో గూడి అశ్చర్యముతో తన లోకములోని స్వగృహమునకు వెళ్లెను (26). కుమారా! అనేక లీలలను ప్రదర్శించే సమర్థుడగు ఆ బాలకుడు పూర్వమువలెనే

నిర్భయుడై ఆనందముతో అచటనే నిలబడి యుండెను (27). ఆ సమయములో అచటకు కృత్తికలనే ఆర్గురు స్త్రీలు స్నానము కొరకై వచ్చి కాంతులను వెదజల్లే ఆ బాలకుని గాంచిరి (28). కృత్తికలనే ఆ స్త్రీలు అందరు ఆ బాలుని తీసుకొనగోరిరి. ఓ మునీ! ఆ బాలుని ఎవరు తీసుకొనవలెననే విషయములో వారి మధ్య వాదము చెలరేగెను (29).

తద్వాదశమనార్థం స షణ్ముఖాని చకార హ | పపౌ దుగ్ధం చ సర్వాసాం తుష్టాస్తా అభవన్మునే || 30

తన్మనో గతిమాజ్ఞాయ సర్వాస్తాః కృత్తికాస్తదా | తమాదాయ యయుర్లోకం స్వకీయం ముదితా మునే || 31

ఓ మునీ! వారి వాదమును తొలగించుటకై ఆ బాలుడు ఆరు ముఖములను పొంది వారందరి స్తన్యమును త్రాగగా వారు ఆనందించిరి (30). ఆ బాలుని మనస్సులోని ఆలోచనను ఎరింగి ఆ కృత్తిలందరు అపుడా బాలకుని తీసుకొని ఆనందముతో తమ లోకమునకు వెళ్లిరి (31).

తం బాలకం కుమారాఖ్యం స్తనం దత్త్వా స్తనార్థినే | వర్ధయామాసురీశస్య సుతం సూర్యాధికప్రభమ్‌ || 32

న చక్రుర్బాలకం యశ్చ లోచనానా మగోచరమ్‌ | ప్రాణభ్యోపి ప్రేమపాత్రం యః పోష్టా తస్య పుత్రక || 33

యాని యాని చ వస్త్రాణి త్రైలోక్య దుర్లభాని చ | దదుస్తసై#్మ చ తాః ప్రేవ్ణూ భూషణాని వరాణివై || 34

దినే దినే తాః పుపుషుర్బాలకం తం మహా ప్రభుమ్‌ | ప్రశంసితాని స్వాదూని భోజయిత్వా విశేషతః || 35

బాలకుడు, కుమారుడను పేరు గలవాడు, సూర్యుని కంటె అధిక తేజశ్శాలి యగు ఆ శివపుత్రుని వారు పాలు కావలసినపుడు స్తన్యము నిచ్చి పెంచిరి (32). ఓ కుమారా! వారు తమ కళ్ల ఎదుట నుండి ఆ బాలకుడు క్షణమైననూ మరుగు కాని విధముగా పెంచిరి. ఆ బాలుని ఎవరు పెంచితే వారికి అతడు ప్రాణములకంటె అధిక ప్రేమాస్పదుడయ్యెను (33). వారు ఆ బాలకునకు ముల్లోకములలో దుర్లభమగు వస్త్రములను, శ్రేష్ఠములగు ఆభరణములను ప్రేమతో నిచ్చిరి (34). మహా ప్రభుడగు ఆ బాలకునకు వారు ప్రశంసార్హములు, రుచ్యములు అగు పదార్థములను శ్రద్ధతో భుజింపజేసి దిన దిన ప్రవర్ధమానుడగునట్లు పోషించిరి (35).

అథైకస్మిన్‌ దినే తాత స బాలః కృత్తికాత్మజః | గత్వా దేవసభాం దివ్యాం సుచరిత్రం చకార హ || 36

స్వమహో దర్శయామాస దేవేభ్యో హి మహాద్భుతమ్‌ | సవిష్ణుభ్యోఖిలేభ్యశ్చ మహోతికర బాలకః || 37

తం దృష్ట్వా సకలాస్తేవై సాచ్యుతాస్సర్షయస్సురాః | విస్మయం ప్రాపురత్యంతం పప్రచ్ఛుస్తం చ బాలకమ్‌ || 38

కో భవానితి తచ్ఛ్రుత్వా న కించిత్స జగదా హ | స్వాలయం జగామాశు గుప్తస్తస్థౌ పూర్వవత్‌ || 39

ఇతి శ్రీ శివ మహాపురాణ రుద్రసంహితాయాం కుమార ఖండే కార్తికేయలీలా వర్ణనం నామ తృతీయోధ్యాయః (3).

కుమారా! తరువాత ఒకనాడు కృత్తికా పుత్రుడగు ఆ బాలుడు దేవసభకు వెళ్లి చక్కని వృత్తాంతమును ఘటిల్ల జేసెను (36). గొప్పలీలలను ప్రదర్శించే ఆ బాలకుడు విష్ణువుతో కూడియున్న దేవలందరికీ తన మహిమను చూపెను (37). అచ్యుతునితో మరియు ఋషులతో గూడియున్న దేవతలు గొప్ప ఆశ్చర్యమును పొంది ఆ బాలకుని ప్రశ్నించిరి (38). నీవెవరివి? అని వారు ప్రశ్నించగా ఆతడేమియూ పలుకకుండగా వెంటనే తన నివాసమునకు వెళ్లి పూర్వమువలెనే రహస్యముగా నుండెను (39).

శ్రీ శివమహాపురాణములోని రుద్ర సంహితయందు కుమార ఖండలో కార్తికేయుని లీలలు అనే మూడవ అధ్యాయము ముగిసినది (3).

Sri Sivamahapuranamu-II    Chapters